تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نکته های اخلاقی
انسان، منحصر به جنبه مادی نیست
انسان، افزون بر نیازهای مادی و به جز اعضا و اندام و جسم ظاهری، جنبه غیرمادی نیز دارد. در این زمینه، مثال فراوان است. آدمی از دیدن یک دوست یا خویشاوند، مانند گُل شکفته و شاد می شود، یا دوری از یک محبوب، او را غمگین و افسرده می سازد. همچنین محبت، چهره زندگی اش را دگرگون می کند و حسادت، زندگانی او را به یک دوزخ بَدَل می سازد. نیایش و دعا و زیارت نیز به روح انسان، آرامش می دهد و ایمان و مذهب، اراده اش را قوی و روحش را زلال می سازد. همه اینها گویای این نکته است که در وجود انسان، «بخش درونی» و «بُعد روحی» بسیار اهمیت دارد.
روح مانند جسم، نیازمند خوراک و طروات است و آلایش های خاص خود را دارد که گاهی گرفتار بیماری، کمبود و آفت می شود. وقتی شخصی به همه نیازهای جسمی و روحی، مادی و معنوی، بدنی و اخلاقی خویش اهمیت می دهد و آنها را برآورده می سازد، از «توازن» و «تعادل» بهره مند است. در مقابل، انسانی که فقط به سلامتی جسم و آسودگی بدن و لذت های مادی می اندیشد، درحقیقت، نیمی از «وجود» خود را فراموش کرده است.
انسان نامتعادل، کسی است که میان حالت ها و نیازهای جسمی و روحی او «توازن» نباشد؛ یکی نیازمند است و دیگری برخوردار. اگر کسی در عین «رفاه»، احساس پوچی کند و در عین «دارایی»، خود را فقیر و حقیر بداند، باید عامل آن را در «فقر معنویت» و «کمبود ایمان» جست وجو کند.
پیام متن:
انسان منحصر به جنبه مادی نیست، بلکه جنبه معنوی و روحی نیز دارد که اگر به این جنبه توجه نکند، احساس کمبود و خلأ خواهد کرد.
کودکان بزرگ سال
به جز سن و سال که ملاک «کودکی» و «بزرگسالی» است، اندیشه، شعور و نگرش نیز معیار بزرگسالی و کودکی است. اگر کودکان از زندگی جز بازی و بازیچه نمی شناسند و اگر دوستی ها و قهرهای کودکانه به سبب پیش پا افتاده ترین مسائل و منافع است، طبیعی است؛ چون اقتضای این سن و سال همین است. پرسش این است که چرا گاهی بزرگان با دیدی کودکانه به زندگی نگاه می کنند و عشق ها و علاقه هایشان سطحی و رنگی است؟
شاید کسی با سن و سال زیاد و حتی با داشتن فرزندان و نوه ها، هنوز هم از «پوسته زندگی»، به عمق و مغز آن نرسیده باشد. از این رو، به دلیل مسائل بی اهمیت برنجد و قهر کند یا برای به دست آوردن عنوان و امتیازی، سر و دست بشکند یا ثروت و خانه و ماشین و لباس خود را به رخ دیگران بکشد و اینها را «مایه فخر» خود بداند. اینها رفتارها و واکنش هایی کودکانه است، هر چند فرد، میان سال و بزرگ سال باشد. خاک بازی، عروسک بازی و ماشین بازی در سنین پایین به گونه ای است و در سنین بالا به گونه ای دیگر.
همه دنیا و مظاهرش، اگر یک «کاخ باعظمت» هم باشد، گذرا، ناپایدار، بی وفا و مجازی است.
آن که از «فلسفه حیات» غافل است، سرگرم بازی است؛ تا اسباب بازی او چه باشد و میدان بازی اش کجا و از ثروت و مکنت؛ مقام و ریاست و شهرت، رفاقت ها و دل بستن ها و دل کندن ها یا خانه و ماشین و مسکن و مُد، کدام یک او را به خود سرگرم کرده باشد.
| دلا تا کی در این کاخ مجازی | کنی مانند طفلان خاک بازی |
جامی
پیام متن:
بزرگسالی که کودکانه می اندیشد و فقط به دنیا و امور مادی توجه می کند، کودکی بیش نیست.
احترام به قانون بشری و قانون الهی
پذیرش قوانین و پای بندی به آنها، نشانه «رشد عقلی» و بالا بودن سطح «فرهنگ» افراد یک جامعه است. گریز از قانون چه مفهومی دارد جز بی احترامی به دستاورد عقل ها و اندیشه ها یا عقده ای بودن خلاف کار؟ سرپیچی از قوانین، به معنای پشت پا زدن به «اندیشه فرزانگان» است، از جزئی ترین امور، مانند عبور از چراغ قرمز یا تقلب در امتحان گرفته تا تخلفات کلان که گاهی به خیانت می انجامد.
درحقیقت، «گناه» نیز از همین مقوله بوده و نوعی عبور از خط قرمز و بی توجهی به نهی ها و امرهاست. تسلیم شدن در برابر قانون، ارزش است، ولی اگر این قانون و فرمان از سوی خدا باشد، پذیرش و تعهد به آن، ارزشمندتر است. اطاعت از شریعت، گویای شعور و معرفت عمیق انسان است. تنها تبه کاران نیستند که به جامعه و انسان ها و قوانین بی احترامی می کنند و رفتارشان در هیچ «چارچوب ارزشی» نمی گنجد، بلکه سرپیچی از دستور پروردگار نیز نوعی تبه کاری است. عفونت گناه، شدید است، ولی برای آن کس که درک و احساس معنوی و وجدان خویش را نباخته باشد. وقتی «مشام جان»، ناسالم باشد، فرد، تعفن گناه و خطا را احساس نمی کند.
به هر حال، تسلیم بودن در برابر قوانین بشری و بی اعتنایی و گستاخی نسبت به قوانین آسمانی، با هیچ معیاری سازگار نیست. بالاترین پاکی و تقوا را کسی دارد که معصیت نکند و گرامی ترین انسان ها نیز کسی است که باتقواتر باشد.
پیام متن:
قانون بشری و قانون الهی، هر دو باید رعایت شود و ارزشمندی رعایت قانون الهی، بالاتر از ارزشمندی رعایت قانون بشری است.
نظرات شما عزیزان:
